Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Πες μου ένα τραγούδι για τη ζωή
σαν το τραγούδι που λέει το τριζόνι
την ώρα που βγαίνει ο Αυγερινός.
Σαν το τραγούδι μιας ξελογιάστρας Καρδερίνας
όταν ξάγρυπνη κοιτάζει το φεγγάρι
και ονειρεύεται μια μεθυσμένη Άνοιξη.

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΑ ΠΟΥΛΙΑ

Είναι τόσα παιδιά με άδειο βλέμμα
πάνω στη γη.
Τόσα τρομαγμένα πουλιά.
Περνούν πάνω από τη γη
χωρίς να την αγγίξουν.
Χωρίς να πιουν  μια γουλιά
από τον χυμό της.
Είναι γιατί δεν έχουν τη δύναμη.
Είναι  γιατί δεν έχουν την αγάπη.
Μια περιπλάνηση ουρανού και γης
είναι η ζωή τους.
Χάνονται  σβήνουν όπως τα αστέρια
τις νύχτες του καλοκαιριού.
όπως τα κίτρινα φύλλα
τα κυνηγούν οι άνεμοι.
χωρίς να προσέξουν ποτέ
πόσο όμορφες είναι οι Πασχαλιές.









Ο ΑΚΙΝΗΤΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

Στα φύλλα του χαμόγελου
τα μάτια σου σκοτείνιασαν.
Από ποια θλίψη
κατέβηκαν τα δάκρυα σου.
Από ποιο σκοτάδι
έχασε το δρόμο η καρδιά σου.
Παντού στις λυπημένες γωνιές
έγραψα το όνομα σου.
Μια λευκή αντηλιά
κρέμεται από τα μάτια σου.
Αυτό το φως με τυλίγει..
Αυτό το φως τρυπάει
τις έρημες ώρες μου.
Όταν θα φύγουμε
θα μείνει η σιωπή.
και ο ακίνητος άνεμος.
Εσύ και γω πολύ μακριά μέσα στη νύχτα..
Πόσα φεγγάρια θα είναι μάρτυρες
στις νοσταλγίες μας
όταν οι ορίζοντες θα κλείσουν για μας.


ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ

Ένα πρωινό που κρύωνε τ αγιόκλημα
γέρνοντας στο περβάζι του παραθύρου
έφυγες με κείνα τα βιαστικά πουλιά.
Έφυγες είπε ένα αστέρι και κρύφτηκε
πίσω από το χρώμα του φεγγαριού.
Κρύωσαν τα όνειρα μου.
Ζάρωσαν σε μια γωνιά της ψυχής μου.
Ήταν και η σιωπή που απλώθηκε
στην άδεια κάμαρη.
Η καρδιά κρυμμένη σ ένα γυριστό κοχύλι.
Ένα αγκάθι από άγριο τριαντάφυλλο
την τρύπησε και τη μάτωσε.
Μια σταγόνα αίμα σαν δάκρυ έσταξε
στα φύλλα του γιασεμιού
Το αστέρι τρεμόσβηνε στα ματοτσίνορα τ ουρανού.
Σε περίμενα να φανείς στο γέρμα του ορίζοντα.

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

ΕΝΑ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

Έκλεισες μέσα σου την ερημιά
βάζοντας τριαντάφυλλα στο βάζο της νύχτας.
Τα μάτια σου δυο τρελές θάλασσες
Μην αφήσεις το σήμερα να μαραίνεται.
Μην αφήσεις τη ζωή να χάνεται
σαν την άμμο μέσα από τα δάχτυλα σου.
Το σήμερα είναι δικό σου  αγάπησε το.
Η χαρά έχει το χρώμα του μεσημεριού.
Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
 Η λύπη  έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα
την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της
ένα βαθύ άγριο μπλε.
Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο
να το ρίχνεις πάνω σου όταν κρυώνεις.

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ

Μία νύχτα ξυπόλητη  πνιγμένη στις λάσπες
κρατούσε στην παλάμη της νεκρές χρυσόμυγες.
Η βροχή  έπεφτε σαν τρελή
κυνηγημένη απ τους κεραυνούς.
Η  θάλασσα μανιασμένη
ξαλάφρωνε από τα κύματα
στέλνοντας τα στη ξηρά.
Ένα σμάρι πουλιά ταξίδευαν
χωρίς αστέρια μέσα στη νύχτα.
Τα όνειρα είναι σαν τα πουλιά
ταξιδεύουν και χάνονται το πρωί.
Η λύπη γύρισε για μια στιγμή
κοίταξε τον ουρανό
και γέλασε πικρά.


Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

ΑΓΙΕ ΔΗΜΗΤΡΙΕ

Δημήτριε θαυματουργέ
της πόλης μας καμάρι.
άγιε προστάτη των πιστών
λαμπρέ μας καβαλάρη.

Κρατάς στο χέρι το σπαθί
στο άλογο καβάλα
μ ακέριο αίσθημα βαθύ
χωρίς φόβο μια στάλα.

Λαμπρός φαντάζεις με στολή
στρατιώτης αναβάτης
το πρόσωπο φεγγοβολεί
της πόλης μας προστάτης.

Νέος μαρτύρησες και συ
για του Χριστού την πίστη
ήπιες του πόνου το κρασί
με υπομονή αρίστη.

Έγινες σύμβολο για μας
υπομονής και θάρρους
να μη φοβάσαι να τολμάς
Της πίστης μας ο φάρος.




ΦΙΛΕ ΜΟΥ

Άνοιξα της καρδιάς μου τα παράθυρα
και σου έδειξα την κάμαρη της ψυχής μου.
Μπήκες μέσα και την λεηλάτησες.
Κι εγώ.
Σου έδειξα εμπιστοσύνη.
ήσουν καλεσμένος μου.
Σ άφησα να δεις και ν αγγίξεις
όσα βρίσκονται εκεί.
Δεν το σεβαστικές.
Νόμισες την εμπιστοσύνη
για αδυναμία
Την ράγισες.
Νόμισες την καλοσύνη μου
για ηλιθιότητα
την κορόιδεψες.
Νόμισες την ευαισθησία μου
για ατολμία.
Την εκμεταλεύτηκες.
Νόμισες την υπεριφάνεια μου
για άγνοια
με πρόδοσες.
Πες μου αν αξίζει
να σε αποκαλώ φίλο μου

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΣ

Μπερδεύτηκε στα κλώνια της λεύκας το φεγγάρι.
Χαμογελώντας άκουγε τα μυστικά της.
Τα ψιθύριζε στα σύννεφα
και κείνα είχαν τυλιχτεί στο λαιμό της νύχτας.
Χάσαν το δρόμο τους τ αστέρια.
έπεφταν σαν πουλιά
σβύναν στην απεραντοσύνη.
Δυο μάτια
φορτωμένα βροχή τα κοίταζαν











ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ

Γέρνω το κεφάλι στη φλούδα της γης.
κι ακούω την ανάσα της.
Τα  χελιδόνια ξεχύθηκαν
και φτεροκόπησαν στ ανθισμένα
κλαδιά της ψυχής μου.

Ντύνω τους φόβους μου
με φανταχτερούς χιτώνες
να ξεγελάσω την ατυχία μου
που ίσως απρόσμενα με πλησιάσει.


ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΟΝΕΙΡΑ

Φύτρωσαν πολύχρωμα όνειρα
σαν αγριολούλουδα
στο μονοπάτι της ψυχής μου.
Έκλεψα το χαμόγελο
από τον ύπνο ενός παιδιού.
Έντυσα με ελπίδες το μέλλον μου.
Αν συναντήσω τη λύπη
θα την ταξιδέψω
με ένα πολύχρωμο καράβι
φορτωμένο με όνειρα.
Θα ήθελα να ξεχώριζα
το λιμάνι που θ αράξω.