ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

Θα είναι μεγάλο το ταξίδι
δεν θάχει πλέον γυρισμό.
Θ αλλάξω τόπο και πατρίδα
θ αλλάξω ίσως κι ουρανό.
Μονάχος μου θα ταξιδέψω
καμιά δε θάχω συντροφιά.
Άγνωστους τόπους θα γνωρίσω
και θα είναι τόσο μακρυά.
Θ αφήσω πίσω μου ανθρώπους
που με αγάπησαν πολύ
αυτοί θα μ αποχαιρετίσουν
μ ένα στερνό λύπης φιλί.
Μα το στερνό αυτό ταξίδι
θα είναι ίσως ξαφνικό
και γω ίσως να μην προφτάσω
δυο λόγια μόνο να τους πω.
Για να τους αποχαιρετίσω
την ύστερη αυτή φορά
Εκεί που πάω δε θα γυρίσω
θα μείνω για παντοτινά.
Το τελευταίο το ταξίδι
αυτό θα είναι της ζωής
κάποτε όλοι θα το κάνουν
δεν θα το αρνηθεί κανείς.
Πίσω από μένα άλλοι θάρθουν
κι αυτοί θ αλλάξουν ουρανό
όλοι το ξέρουν πως θα κάνουν
αυτό το ταξίδι το στερνό.

YΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

Υπάρχουν πολλοί δρόμοι
για να μη φτάσεις πουθενά.
Κι άλλοι τόσοι να χαθείς.
Αυτοί συνθέτουν τη θλίψη.
Και τότε είμαστε δέσμιοι
του πουθενά.
Τα πρωινά που αχνίζουν
τα δένδρα και οι σκεπές
ταξιδεύω μοναχός
με πλοίο τ όνειρο μου.
Για να γεμίσω ονειρικά
ταξίδια την ψυχή μου.
Για να αγναντεύω πέλαγα
καράβια που αρμενίζουν.
Βραδιές αστεροφώτιστες
Φεγγάρια λυπημένα
ηλιόλουστες ανατολές
πολύχρωμες  να δω δύσεις.
Και σαν αέρηδες χαμένοι
στη βροχή
ν αφήνουνε σημάδια πάνωθέμου
τα λόγια σου βρεγμένα στη σιωπή
να φτάνουν ξέπνοα σε με Θεέ μου.

ΤΟ CD ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Αν μπορούσε ν ακουσθεί
η φωνή της καρδιάς
θα την έγραφε στο cd του ο άνεμος.
Θα την ταξίδευε στο σύμπαν
θα την άκουγες.
Θα άκουγες τους χτύπους της
τη χροιά της φωνής της
αν ήταν χαρούμενη η λυπημένη.
Θ άκουγες το μοιρολόγι της ζωής της
η το ορφικό της τραγούδι.
Θ άκουγες μπαλάντες από καρδιοχτύπια.
Θ άκουγες το νανούρισμα των ονείρων της.
Τη χορωδία των αισθημάτων.
Έναν κόσμο γραμμένο
σε μια χούφτα αιμάτινης μάζας
και τότε θα μάθαινες πολλά.

ΑΠΟΥΣΙΑ.

Πως να περιγράψω την απουσία.
Μοιάζει με θάνατο θαρρώ.
Η υπόσχεση ξεφτισμένο ψέμα.
Περπατά σε δρόμο χωρίς τέλος.
Η αλήθεια κοιτάζει κρυμμένη
δεν τολμά να βγει στο ξέφωτο.
Ο κίνδυνος της αρπαγής παραμονεύει.
Πικραμένα όνειρα ταξιδεύουν στα σύννεφα
κάπου ν αράξουν χωρίς προορισμό.
Ο λόγος χαμένος στο άπειρο
αέρινα κύματα τον σπρώχνουν
Η σκέψη δεν ωρίμασε ποτέ.
Άγουρος καρπός σε δένδρο μαραμένο.
Δεν ταξίδεψε ποτέ  με του ανέμου
το σφύριγμα.
Θολό τοπίο οι αναμνήσεις.
Μία σκιά στο βάθος κάτι μου θυμίζει.