ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ

Έχω λουλούδια στην αυλή
και ένα άσπρο γιασεμί
στο παραθύρι πάνω.
Στη πόρτα μ άφησες βουβή
μ έδωσες ένα γλυκό φιλί
τίποτα παραπάνω.
Έφυγες χάθηκες ξανά
μέσα στου δρόμου τα στενά
έχασα τη μορφή σου.
Απρίλης ήτανε θαρρώ
πέρασε χρόνος κι άπορώ
δε νοιάστικες θυμήσου.
Ξανάνοιξε το γιασεμί
και μοσχοβόλησε η αυλή
λουλούδιασε ο κήπος.
Κι αν ήρθε η άνοιξη ξανά
εμένα η καρδιά πονά
κι όλο ελπίζω μήπως
σε δω μπροστά μου ξαφνικά
και θα είναι τότε μαγικά
φαντάζομαι κι ελπίζω.
Κι άλλες φορές αδιαφορώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ
λέω πως δεν αξίζει
μα είναι δύσκολο πολύ
αυτό το άσπρο γιασεμί
πάντα θα με θυμίζει
εκείνο το γλυκό φιλί
μπροστά στη πόρτα στην αυλή
κάθε άνοιξη κι Απρίλη.

ΜΗ ΘΥΜΑΣΑΙ

Μη θυμάσαι τα χρόνια εκείνα
και τις όμορφες τότε στιγμές
είχες ρόδα στον κήπο και κρίνα
είχες δάφνες και αμυγδαλιές.

Τώρα τίποτα δεν έχει μείνει
απ του κήπου σου την ομορφιά
μας τα παίρνει η ζωή ότι δίνει
και ασπρίζει τα μαύρα μαλλιά.

Μια ανάμνηση μένει μονάχα
συντροφιά στη κρυφή μοναξιά
που μας κάνει να νοιώθουμε τάχα
μια ψευδαίσθηση νιότης ξανά.

Μη θυμάσαι τα χρόνια εκείνα
και εκείνες της νιότης στιγμές
από κει που είχες μείνει ξεκίνα
θαύρεις άλλες στο δρόμο χαρές.

Κι αν τα μαύρα μαλλιά σου ασπρίσαν
στον καθρέφτη αν φανήκαν ρυτίδες
είναι σημάδια που τα χρόνια αφήσαν
στη ζωή από τόσα που είδες.

Χαμογέλα λοιπόν μη λυπάσαι
κι ότι φέρει η ζωή να δεχθείς
με χαρά όλα να τα θυμάσαι
γιατί ζεις για να τα θυμηθείς.

ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ

Πετούν οι γλάροι
πάνω απ τ αφρισμένα κύματα
Τα πλοία φεύγουν
για ταξίδια μακρινά
Κόβουν οι άνθρωποι
απ τη στεριά τα νήματα
κι απ όλους κάποιος
.πίσω δε γυρνά.

Σε ένα πλοίο
ήσουν μέσα και εσύ.
Πήρες μαζί σου
ότι είχε απομείνει
Έκοψες μόνος της αγάπης τη κλωστή
και από ένα όνειρο
που τώρα αργοσβήνει

Και γω σαν γλάρος
από μακριά σ ακολουθώ
βουτάω μέσα στα νερά τα παγωμένα
να σβήσω μέσα.τον καημό μου προσπαθώ
για να ξεχάσω ότι έμεινε από σένα.

Σμίγω τα δάκρυα
με τ αφρισμένα κύμα
τα παίρνει η θάλασσα
μακριά και τα σκορπά
Όμως σε σένα δε θα φτάσουν κι είναι κρίμα
γιατί σ αγάπησα τόσο μα τόσο δυνατά.