ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ

Όσο κι αν θέλεις να κρυφτείς
να κρύψεις όσο ποιο πολύ μπορείς
αυτά που σ έχουνε πληγώσει
μία σου λέξη αν θα πεις
ο απέναντι σου θα τα νοιώσει.

Δεν κρύβεται ποτέ η ψυχή
δεν προσποιείται δεν αλλάζει
πληγώνεται με μια ματιά
και κάθε πόνος την τρομάζει.

Μ ένα χαμόγελο ξεχνά
πληγώνεται με κάθε πίκρα
και όσος χρόνος κι αν περνά
όλο στα ίδια τριγυρνά
και κάποτε εκεί βουλιάζει.

Νύχτα που πέρασες κ απόψε
ξάγρυπνη μ άφησες και πάλι
πόσα δεν έφερες στον νου μου
τ ακούμπησες στο προσκεφάλι.

ΣΑΝ ΤΗ ΨΙΛΗ ΒΡΟΧΗ

Σαν τη ψιλή βροχή
η μοναξιά σε βρέχει
το πρόσωπο σου έχει σκεπάσει.
και ο χειμώνας δε λέει να περάσει.
Αργά το καλοκαίρι θα γυρίσει
κρύο  το σπίτι παγωμένη η βρύση.
Νεκρή φαίνεται γύρω η πλάση
Τ αγιόκλημα στον κήπο  έχει παγώσει
το τζάμι από μέσα έχει θολώσει.
Τα φύλλα απ τα κλαδιά
ο βοριάς έχει γυμνώσει.
Μουντό το σούρουπο σαν φτάνει
φοράει της νύχτας το καφτάνι
μαζί της το χορό της πιάνει
ώσπου ο ύπνος να έρθει λυτρωτής σου
με όνειρα γλυκά κοιμήσου
πως αύριο δεν θα είναι η μοναξιά μαζί σου.