Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

ΤΑ ΣΧΉΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Τα μάτια δείχνουν τη φυλαγμένη θέληση
που αναπαύεται στην άτολμη καρδιά.
Τα όνειρα ξαφνιάστηκαν σαν σμάρι περιστεριών
και σκόρπισαν μέσα στη νύχτα.
Το ωχρό πρόσωπό σου έγερνε δίπλα μου
και το θλιμμένο βλέμμα σου βόλι ήταν στη καρδιά μου.
Σαν άνεμος κακός η μοίρα γκρέμισε τη ζωή μας.
Με ραγισμένη τη φωνή βγαίνει ο αναστεναγμός μου.
Η καρδιά μας θριμάτησε από καιρό
όλα τα σχήματα της σιωπής.
Σκάλισα μέσα στο στήθος μου το τρυφερό σου όνομα.
Μες στα χέρια μου σαν σπασμένο κλαρί έγερνες.
Απόψε που τα μάτια μου τον ύπνο αποζητάνε
ας έρθει έτσι αθόρυβα  τα μάτια μου να κλείσει.


ΡΟΔΟ ΑΝΟΙΧΤΟ

Όπου σταθώ και ξαναφύγω
τις μνήμες τις νοσταλγικές
σκόρπιες κι αβάστακτες μαζεύω
μέσα στο νου μοναδικές.
Εκεί στο βάθος κάποιου δρόμου
σ ένα παράθυρο ανοιχτό
χρυσά μαλλιά να ανεμίζουν
ηλιόλουστο ένα δειλινό.
Και το χαμόγελο απ τα χείλη
Ρόδο ανοιχτό μεσημεριού
Ρόδο ολάνθιστο τ Απρίλη
μεθούσαν τ άστρα τ ουρανού.

ΠΩΣ

Πως να τολμήσω να σου πω
τη γνώμη μου για σένα
νοιώθω ένα εμπόδιο
νοιώθω ένα φραγμό.
Όσες φορές σου μίλησα
με λόγια μασημένα
νόμιζα σ άλλον μίλαγα
δεν ήσουνα εδώ.

Σε φίλο ελεύθερα μιλάς
δεν ζει η ψυχή μας μόνη
και στην δική του την ψυχή
θέλεις να ακουμπήσεις,
Στους ώμους ο καθένας μας
κάποιο σταυρό σηκώνει
και είναι πάντα δύσκολο
μόνος να προχωρήσεις

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

ΠΡΟΣΠΑΘΏ ΝΑ ΘΥΜΗΘΏ

Τώρα αναπολώντας
τον χρόνο που κύλησε
στις μικρές χαραμάδες της ζωής,
προσπαθώ να θυμηθώ
τους σταθμούς της.
Είναι τόσοι πολλοί.
Η μνήμη μπερδεύεται.
Ποιοι είναι της χαράς
και ποιοι της λύπης.
Ο νους σεργιάνισε νοερά
στα ταξίδια του χρόνου.
Ξεθωριασμένες εικόνες
και άλλοτε ζωντανές,
παρασέρνουν την ψυχή μου
σ ένα μοναχικό κάλεσμα΄,
ενός μακρινού παρελθόντος
Δεν πρέπει να ξεχασθεί
μαζί του θα χαθεί
και η ύπαρξή μου.