ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

Κάποιες φορές νοιώθω το σπίτι αδειανό
Κάποια απογεύματα γεμάτα είναι από θλίψη
Μέσα μου νοιώθω ένα απέραντο κενό
και το χαμόγελο απ τα χείλη μου έχει λείψει.

Κοιτάζω μέσα από το τζάμι τη βροχή
σαν σε μονότονο ρυθμό χτυπάει
Κάθε σταγόνα γίνεται αδελφή ψυχή
και με το δάκρυ μου μαζί αργοκυλάει.

Μα πάλι λέω σ όλους έτσι είναι η ζωή.
Πίκρες χαρές μας τις μοιράζει δίχως ζύγι
Κι αν τα παράθυρα κλειστά είναι το πρωί
κάποιο παράθυρο το μεσημέρι ανοίγει.

.