ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Αλλιώς φαντάστηκα να ζήσω τη ζωή μου
χαρές λουσμένες στης σιγής το δάκρυ
νάχει σκεπάσει τον κρυφό καυμό μου
τ άλλα απόμερα να ζούνε σε μιαν άκρη.
Και συ σαν όνειρο στον νου μου που διαβαίνει
ο ίσκιος σου κοντά μου πάντα νάναι
σα φλόγα του κεριού νάσαι αναμμένη
παρέα μου τις νύχτες που κοιμάμαι.
Αλλιώς φαντάστηκα να ζήσω τη ζωή μου
γύρω σφυρίζουν της μοίρας μου οι ανέμοι
και χιλιοσπούν το δένδρο μου με βία
πως της ψυχής μου πέφτουνε τα φύλλα
ξερό κλαδί η καρδιά μου σιγοτρέμει.
Η αγωνία μέσα μου με πνίγει
του χρόνου γρήγορα γυρίζει η ανέμη
άξαφνα γύρω γύρω με τυλίγει
με δένει η κοινωνία η χαλασμένη.