ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ

Έχω λουλούδια στην αυλή
και ένα άσπρο γιασεμί
στο παραθύρι πάνω.
Στη πόρτα μ άφησες βουβή
μ έδωσες ένα γλυκό φιλί
τίποτα παραπάνω.
Έφυγες χάθηκες ξανά
μέσα στου δρόμου τα στενά
έχασα τη μορφή σου.
Απρίλης ήτανε θαρρώ
πέρασε χρόνος κι άπορώ
δε νοιάστικες θυμήσου.
Ξανάνοιξε το γιασεμί
και μοσχοβόλησε η αυλή
λουλούδιασε ο κήπος.
Κι αν ήρθε η άνοιξη ξανά
εμένα η καρδιά πονά
κι όλο ελπίζω μήπως
σε δω μπροστά μου ξαφνικά
και θα είναι τότε μαγικά
φαντάζομαι κι ελπίζω.
Κι άλλες φορές αδιαφορώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ
λέω πως δεν αξίζει
μα είναι δύσκολο πολύ
αυτό το άσπρο γιασεμί
πάντα θα με θυμίζει
εκείνο το γλυκό φιλί
μπροστά στη πόρτα στην αυλή
κάθε άνοιξη κι Απρίλη.