ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΉς

Ένα αγκάθι τρύπησε την καρδιά μου
Πόνεσα γιατί από χέρι που αγάπησα
την πλήγωσε.
Και τώρα που η πληγή αιμορραγεί
δεν βρίσκω χέρι να την γιάνει.
Σαν γέρικο κλαδί σπασμένο
στον κόσμο της σιωπής
νιώθω το σώμα μου να γέρνει αβοήθητο.
Η φλόγα της επανάστασης έσβησε
και τα κεριά της ψυχής μου λιωμένα.
Όνειρα που βυθίστηκαν α.κόμη πριν πετάξουν.
Είχαν σπασμένα τα φτερά.
δεν βρήκαν που ν αράξουν.
Και γω ένα μικρό πουλί που βγήκε
απ τη φωλιά του
κάθισε σε ψηλό κλαδί
και μάτωσε η καρδιά του.
Είδα τον κόσμο αλλιώτικο απ ότι φανταζόμουν
μόνο το ψέμα έβλεπα αλήθεια ονειρευόμουν.
Σαν το νεράκι μιας πηγής σαν τη δροσιά τ αγέρα΄
σαν γλυκοχάραμα αυγής βασίλεμα μιας μέρας
έτσι όλα τα γεύτηκα σε μια στιγμή στο χρόνο
σαν να τα ονειρεύτηκα σε σε μία νύχτα μόνο.