MOΝΑΞΙΑ.

Έμεινα μόμη
σαν ανεμώνη
μέσα στο κρύο
στη παγωνιά.
Θέλω να γείρω
μα όλα τριγύρω
είναι απέραντη ερημιά.
Τα όνειρά μου
φύγαν και κείνα
τα πήρε κύμα
πολύ μακριά.
Έμεινα μόνη
χωρίς τιμόνι
βαδίζει πλέον η καρδιά.
Χ.ανω το δρόμο
σταυρό στον ώμο
θα κουβαλάω
κάθε φορά.
Έχω γεράσει
και έχω χάσει
αυτά που δίναν
σε με χαρά.
Νιώθω μονάχη
όπως οι βράχοι
που τους χτυπάνε
τα κύματα.
Φύγαν τα χρόνια
σαν χελιδόνια
κι αφήσαν πίσω
συντρίμματα.
Μάθε ψυχή μου
αυτή ειναι η ζωή μου
στην κατηφόρα
δεν σταματάς
Μα εσύ στολίσου
γιατί θυμήσου
έτοιμη νάσαι
εκεί που πας.