![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinY5x6QYncg-Sj5hhmDtqlR3Z5xbXsGKu-dbAaaOq54U4JxZfLHRozatZuzLtYyDEboM8Lj8DUaDLEytrTgIdAasPIAcOsulmpty2JX2S-uWPfp3Dq9TnjuD_la7RmN-dUIQgHIX6a186c/s320/9ba9bf05-9d41-4adf-bd47-08bc575d1ebf.jpg)
μία ζωή πια περασμένη
τα λάθη της ήταν πολλά
και μια αγάπη πια χαμένη.
Ήταν τα όνειρα πολλά
μα μας τα ζήλεψε ο χρόνος
είμασταν πλάσματα δειλά
μας άφησε η μοίρα μόνους.
Σε μία κάμαρη κλειστή
και ένα δάκρυ να κυλάει
η μοναξιά κυκλοφορεί
και μοναχά αυτή μιλάει.
Είναι το τίμημα βαρύ
για δυο ψυχές που θελαν μόνο
αυτή η αγάπη που είχαν βρει
να διαρκέσει μες στο χρόνο.
Και να απόψε στη σιωπή
ξανά γυρίζουν όλα πίσω
όμως ο χρόνοε θα μου πει
είναι αργά για να δακρύσω.
Το τέλος έχει κάθε αρχή
κι ο πόνος τη καρδιά τρυγάει
κι όσο κι αν κλαίει η ψυχή
κι όσο κι αν η καρδιά πονάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου