Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Κρίμα που ήρθες κι άφησες
λίγα λουλούδια μόνο΄
Μπροστά στη πόρτα κι έφυγες
να μπεις δεν είχες χρόνο.
Μια κάρτα όμως έγραφε.
,Σε αποχαιρετώ.
,,Πρέπει να φύγω βιαστικά
μακριά έχω να πάω
αφήνω αυτά τα λούλουδα
πάντα να σου θυμίζουν
έστω και αν θα μαραθούν
έστω κι αν δε μυρίζουν.
Σε μία άκρη βάλε τα
μέσα σε ένα βάζο,
θε να σου λένε σιωπηλά
αγάπη δεν αλλάζω.
Θα σ έχω πάντα στη καρδιά
και πάλι θα γυρίσω
κι αν φεύγω τώρα βιαστικά
κοντά σου θε να ζήσω.
Κάνε λιγάκι υπομονή
μόνη δε θα σ αφήσω,
Έτσι όπως φεύγω βιαστικά
έτσι θε να γυρίσω.
Δάκρυ πικρό να μη χυθεί
απ τα γλυκά σου μάτια
Μην μου το φέρει ο άνεμος
θα γίνω δυο κομμάτια.
Κι αν φεύγω τόσο βιαστικά
δε θέλω ν αντικρίσω
τα δυο σου μάτια τα γλυκά
γιατί θε να δακρύσω
Μην η καρδιά μου δε βαστά
τόσο μεγάλο πόνο
αφού θα ζούμε χωριστά
δεν ξέρω πόσο χρόνο,




Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ.

Αχ βρε ζωή μου κατηφόρα
πήρες και πια δε σταματάς
τι κι αν σου λέω μπρος προχώρα
και πίσω πλέον μην κοιτάς.

Μη βλέπεις πίσω τα συντρίμμια
που σ άφησαν κάποια στιγμή
είναι οι άνθρωποι αγρίμια
που σου ανοίγουνε πληγή.

Ξέχασε όλα εκείνα τώρα
άλλαξε άλλον ουρανό
γι αυτό σου λέω μπρος προχώρα
βρες κάποιο τόπο φωτεινό.

Άλλαξε και μη βασανίζεις
το κουρασμένο σου μυαλό
φεύγει ο χρόνος τι νομίζεις
πως θάχεις πάντοτε καιρό//

Ότι περνά πια δε γυρίζει
να ξέρεις είναι σοβαρό
γιατί γερνάς δεν το γνωρίζεις
με κάνεις τόσο ν απορώ.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

Άφησα την πόρτα της ψυχής μου ανοιχτή.
και να ήθελα δεν μπορώ να την κλείσω.
Ανήσυχες πεταλούδες φτερουγίζουν μέσα μου
και χρυσοκλωστές κρέμονται απ τ αστέρια.
Ονειρεύτηκα πολλά φοβάμαι να ξυπνήσω.
Η ψυχή λευκό χαρτί απλωμένο.
Γράφεται πάνω η ιστορία της γης.
Παιχνιδίζουν τα φωτοδάχτυλα του Φεγγαριού
πάνω στα γαλήνια νερά της Θάλασσας
Η μαύρη αυλαία της νύχτας πέφτει.
Το αγέρι φορτωμένο αρμύρα
τραγουδάει τον αιώνιο σκοπό του.
Η ανάσα του βουνού κατηφορίζει
φορτωμένη πεύκο ρητίνη και έλατο.
ως την άκρη του γιαλού.
Η ομίχλη κρεμασμένη στα ψιλοκλώνια
διαλύεται από τις ανάσες της αύρας.
Φύση ξέθωρο χρώμα φθινοπώρου
περπατούσε αργά αργά προς το χειμώνα.
Η μοναχική κραυγή του γλάρου
διέσχιζε τη σιωπή
και γω σε ονειρική διάσταση.


Ο ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

Ένας φτωχός ταξιδευτής
ήμουν και γω στο χρόνο.
συντρόφι μου τα όνειρα
τ αστέρια κι ο ουρανός.
Είχα το φως του Φεγγαριού
για οδηγό μου μόνο
ήταν ο δρόμος της ζωής
άδειος και σκοτεινός.

Μα μες στη στράτα της ζωής
συνάντησα εσένα
ντυμένη με το θαλασσί
το χρώμα τ ουρανού
φώτισαν τα σκοτάδια μου
δύό μάτια ασtροντυμένα
κι ήλιος μου είσαι φωτεινός
 αγάπη μου εσύ.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

ENA ΣΥΝΝΕΦΟ

Στον χλωμό τον ορίζοντα
ένα σύννεφο βρέχει.
Το γαλάζιο το χρώμα του
ο ουρανός πια δεν έχει.

Γύρω όλα προσμένουνε
να ξεσπάσει η μπόρα
στην καρδιά μου όμως έφτασε
κι όλο βρέχει από ώρα.

Δίπλα είμαι στη θάλασσα
και το κύμα κοιτάζω.
Όρθιο και κείνο σηκώνεται
το κοιτώ και τρομάζω.

Απ τα μάτια μου τρέχουνε
φοβισμένες ψιχάλες.
Της καρδιά μου τα κύματα
δέρνουν μπόρες μεγάλες.

Μέσα μου έχω μια θάλασσα
που ποτέ δεν  κοπάζει.
πoτε είναι γαλήνια
πότε κύματα βγάζει.

Και γω βάρκα που δέρνεται
ταξιδεύει μονάχη.
Δεν υπάρχει σωσίβιο
μόνο τύχη ίσως νάχει

Μην την πάρουν τα κύματα
και την ρίξουν σε βράχο.
Η ελπίδα μου έμεινε
συντροφιά μου πια νάχω.


Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Σ Κ Ε Ψ Ε Ι Σ

Σαν έρχεσθε απρόσκλητες
στον νου μου και φωλιάζετε
γι αυτά που θάρθουν αύριο
διλήμματα μου βάζετε.
Κανείς δεν ξέρει τ αύριο
τι μέρα θα μας φέξει
αν έχει ξάστερο ουρανό
ή συννεφιά ή θα βρέξει.

Σκέψεις όπου ανυπόμονες
ζητάτε μια εξήγηση.
για πιο καλά στο άγνωστο
κάνετε μιαν εισήγηση.
Κι αν από κείνο πάρετε
απάντηση ουσίας
τότε μη με κουράζετε
με άνευ σημασίας.