Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

ΜΝΗΜΕΣ.

Σε γύρευα μα χάθηκες
χωρίς ένα σημάδι.
Νοστάλγησα τα μάτια σου
το τρυφερό σου χάδι.
Το γέλιο σου το όμορφο
την απαλή φωνή σου
το ξέρω όμως πως έφυγα
για πάντα απ τη ζωή σου.
Θα ήθελα να μέναμε
όπως σου είπα φίλοι
αφού η μοίρα θέλησε
ένα πρωί τ Απρίλη
να σ ανταμώσω ξαφνικά
μετά από τόσα χρόνια,
εσύ με κάτασπρα μαλλιά.
και γώ με λίγα χιόνια.

ΜΝΗΜΕΣ.

Σε γύρευα μα χάθηκες
χωρίς ένα σημάδι.
Νοστάλγησα τα μάτια σου
το τρυφερό σου χάδι.
Το γέλιο σου το όμορφο
την απαλή φωνή σου
το ξέρω όμως πως έφυγα
για πάντα απ τη ζωή σου.
Θα ήθελα να μείνουμε
όπως σου είπα φίλοι,
αφού η μοίρα θέλησε
ένα πρωί τ Απρίλη
να σ ανταμώσω  ξαφνικά
μετά από τόσα χρόνια
εσύ με κάτασπρα μαλλιά
και γώ με λίγα χιόνια.



Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ.

Ήταν ένα όνειρο που έφυγε μονάχο.
ήρθε το κύμα της ζωής το δυνατό
που το παρέσυρε και τόριξε σε βράχο
το πήρε η θάλασσα μαζί της στο βυθό.

Στο πέλαγος σκόρπισαν τα κομμάτια
ήταν μια νύχτα με αστροφεγγιά
έσβησαν της ζωής τα σκαλοπάτια
κι απλώθηκε τριγύρω ερημιά.

ΚΑΤΙ

Εγώ δεν έχω να σου πω τίποτα άλλο
μονάχα κάτι κρύβω μέσα στη καρδιά
το μυστικό μου το βαθύ και το μεγάλο
μα πως μπορώ να σου το κρύψω άλλο πια.
Είναι ολοφάνερο αλήθεια δεν το βλέπεις
τα μάτια μου το μαρτυρούν
είναι διάφανα εκείνα σαν καθρέφτης
ίσως τα χείλη βρουν το θάρρος να στο πουν.

O ΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μη φύγεις απόψε
που σ έχω ανάγκη
μη φύγεις απόψε
μείνε εδώ.
Κρυφέ λογισμέ μου
ο ίσκιος σου μου φτάνει
εκεί να κουρνιάζω
εκεί να κρυφτώ.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

ΤΟ ΑΝΕΜΟΒΟΡΙ.

Τ ανεμοβόρι της ζωής σε έφερε μπροστά μου
κι εγώ χαμένος στέκομαι μπροστά στο σταυροδρόμι.
Αναποφάσηστος δειλός  ποιόν δρόμο ν ακολουθήσω
να προχωρήσω στη ζωή η πίσω να γυρίσω.

Είναι η γλώσσα της σιωπής καλύτερη απ τα μάτια
γιατί εκείνα δεν μπορούν καθόλου να κρυφτούν.
Μιλούνε από μόνα τους για της καρδιάς τα πάθια
και όλα της τα μυστικά μπορούν να προδοθούν.

Μα δεν σου το φανέρωσα εκείνο το μυστικό.
Αν κι όλα φώναζαν γι αυτό το χρυσωμένο δείλι.
Κι  αν πονεμένο μ άφηνε και μελαγχολικό
το έκρυψα μέσα στη ψυχή και σφράγισα τα χείλη.

Γι άλλα λοιπόν μιλήσαμε γλυκιά μου ώρα πολύ.
Φοβόμουνα και δείλιαζα μην τάχα σε λυπήσω/
Μου έφτανε που είμαστε κοντά  τόσο πολύ
δεν ήθελα μονάχος μου τ όνειρο να σκορπίσω.













Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Τα όνειρά μου έχει πάρει
ένα ολόγιομο Φεγγάρι
τα έχει στολίσει με αστέρια
κι ΄εχω μείνει μ άδεια χέρια

Στον ουρανό ψηλά κοιτάζω
βλέπω δυο άστρα τ αγκαλιάζω
είναι τα μάτια σου καλή μου
που φέγγουν μέσα στη ψυχή μου.

Μια χάρη Θεέ μου σου ζητάω
κάνε αυτή που αγαπάω
μακρυά μου αν πρέπει για να ζήσει
ποτέ της μη με λησμονήσει.

ΠΩΣ

Πως να σκουπίσω από τα μάτια σου το δάκρυ
που αργά στο προσκεφάλι κάθε βράδυ στάζει
πνιχτή η ανάσα σου στου κρεβατιού την άκρη
μήνυμα στέλνει στη καρδιά μου που σπαράζει.

Μακριά σου είμαι μα τα χέρια μου απλώνω
σαν τάχα να μπορούσα να σε φτάσω
μ ένα φιλί τα δάκρυά σου να στεγνώνω
κι ακόμα τάχα πως μπορώ να σ αγκαλιάσω.

Μ αλίμονο  η φαντασία μου νομίζει
μακριά σου είμαι τώρα τίποτα δεν κάνω
παρά μαζί σου μόνο να δακρύζει
τον εαυτό μου κάθε βράδυ πιάνω

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

ΤΟ ΧΙΟΝΙ.

Το χιόνι πάγωσε στο δρόμο και γλιστράει.
Ο κόσμος κλείνεται στο σπίτι του νωρίς
Πέφτει το χιόνι συνεχώς δε σταματάει
μ ένα θυμό όπου σε κάνει ν απορείς

Όλα σκεπάστηκαν απόψε απ το χιόνι
νωρίς ήρθε η βαρυχειμωνιά.
Τα σκέπασε όλα μ ένα κάτασπρο σεντόνι
Θεέ μου πόση κάνει απόψε παγωνιά.

Τίποτα πια σαν πριν δε σου θυμίζει
τα σκέπασε όλα το πέπλο το λευκό
χιονίζει έξω μα και μέσα μου χιονίζει
αυτό τ απόγευμα το μελαγχολικό.

Βράδιασε και δε λέει να σταματήσει.
Νυφάδες κάτασπρες ρίχνει ο γκρίζος ουρανός
σαν  νάνε πούπουλα που ο αγέρας τ ανεμίζει
τα στροβιλίζει σ ένα ατέλειωτο χορό.

Στέκομαι μπρος στο παραθύρι και κοιτάζω.
Νεκρό τοπίο απέραντο θυμίζει.
Αρχίζω λίγο να το διασκεδάζω
Χιονίζει έξω μα και μέσα μου χιονίζει.

MIA AXTIΔΑ.

Του ήλιου μια αχτίδα τώρα.
μπαίνει βαθιά μες στη καρδιά
διώχνει τα σύννεφα τη μπόρα
γίνεται μέρα η βραδιά.

Και χίλια δυο λουλούδια ανθίζουν
στο περιβόλι της ψυχής
το άρωμά τους το σκορπίζουν
μέχρι τα πέρατα της γης.

Πόσα πουλιά δεν κελαηδούνε
μέσα μου κάθε πρωινό
Τη μελωδία που σκορπούνε
φτάνει μέχρι τον ουρανό..

Και το Φεγγάρι σαν φωτίζει
ρίχνει το φως του σιωπηλά
θέλει κι αυτό να μου θυμίζει
πως είναι όλα τόσο απλά,



Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

ΚΙ ΑΝ ΕΦΥΓΕΣ

Κι αν έφυγες  εκεί μακρυά
στα ξένα δε γυρίσεις
η σκέψη σου ας μ ακουμπά
και μη με λησμονήσεις.

Στα όνειρά μου σε κρατώ
θαρρώ τον ήλιο πιάνω
αγάπη μου αγάπη μου
σε βρίσκω και σε χάνω.

Φεύγεις τα ξημερώματα
μαζί σου και το φως μου
.ένα γίνεσαι με τα όνειρα
χάνεσαι πια από μπρος μου.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

ΓΗ ΜΟΥ

Θέλω πια να φύγω
κάπου μακριά
τα φτερά μου ανοίγω
πρώτη μου φορά.

Δεν μπορώ να ζήσω
σε μια φυλακή
θέλω να γνωρίσω
κάποια άλλη γη.

Γη μου και Πατρίδα
πόσο σε πονώ
ξένη όμως σε είδα
τούτον τον καιρό.

Διώχνεις τα παιδιά σου
απ την αγκαλιά
φεύγουν μακριά σου
για να βρουν δουλειά.

Μια θηλιά μας μας βάζεις
γύρω  στο λαιμό
και μας αναγκάζεις
στον ξενιτεμό.