Σαν όραμα θα ήθελα
ξανά να σ αντικρίσω.
Η προσμονή τυραννική
είναι για την καρδιά.
Κι όταν αθέλητα γυρνώ
και βλέπω πάλι πίσω
τότε νιώθω με δέρνουνε
της λύπης τα κλαδιά.
Βλέπω τον δρόμο έρημο
και σκοτεινό και κρύο.
Μένουν όλα ασάλευτα
ασάλευτη κι εγώ
Ποια μοίρα ποία με κυνηγά
σε έρημο τοπίο
που χείμερες και όνειρα
μάταια κυνηγώ.
Πόσες φορές πια ξάγρυπνος
με κουρασμένα μάτια
στην φαντασία έπλαθα
από σε μια ζωγραφιά
και κείνη ολόφωτη μπροστά
σαν μυθική νεράιδα
επρόβαλε σαν όνειρο
αιθέρια ομορφιά,
ξανά να σ αντικρίσω.
Η προσμονή τυραννική
είναι για την καρδιά.
Κι όταν αθέλητα γυρνώ
και βλέπω πάλι πίσω
τότε νιώθω με δέρνουνε
της λύπης τα κλαδιά.
Βλέπω τον δρόμο έρημο
και σκοτεινό και κρύο.
Μένουν όλα ασάλευτα
ασάλευτη κι εγώ
Ποια μοίρα ποία με κυνηγά
σε έρημο τοπίο
που χείμερες και όνειρα
μάταια κυνηγώ.
Πόσες φορές πια ξάγρυπνος
με κουρασμένα μάτια
στην φαντασία έπλαθα
από σε μια ζωγραφιά
και κείνη ολόφωτη μπροστά
σαν μυθική νεράιδα
επρόβαλε σαν όνειρο
αιθέρια ομορφιά,