ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΠΙΑΣΤΩ

Δεν έχω κάπου να πιαστώ
να στιριχτώ να ζήσω
Ζωή που με παρέσιρες.
σε κύμα πελαγίσιο.

Φουρτούνιασε η θάλασσα
το κύμα αγριεύει
και γω παλεύω πνίγομαι
κανείς δε με γυρεύει.

Βοήθα Χριστέ και Παναγιά
να μην πνιγώ αλί μου
θα είναι κρίμα κι άδικο
στη νιότη την τρελή μου.

Βοήθα Χριστέ και Παναγιά
πριν βυθιστώ και πάω
θ άθελα να το μάθαινε
πόσο την αγαπάω.

ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ

Κάθισα και σκέφθηκα απόψε
πόσο έχει αλλάξει η ζωή
τίποτα δεν δίνεις ούτε παίρνεις
η αγάπη έγινε ακριβή
Μέσα στη καρδιά φυλακισμένη
την κρατά ο άνθρωπος εκεί
λάθος του να μην καταλαβαίνει
πως μ αγάπη αξίζει η ζωή
Δύσκολοι οι καιροί μας έχουν γίνει
δύσκολα ο άνθρωπος περνά
την αγάπη ελεύθερη αν αφήνει
εύκολα όλα θα τα ξεπερνά.
Τα πουλάς όλα τα αγοράζεις
την αγάπη δίνεις δωρεάν
γιατί αυτή τιμή ποτέ δεν έχει
στη ζωή η αγάπη είναι το πάν.
Όπου κι αν τη δώσεις θάχεις πάρει
στην ψυχή σου μέσα τη χαρά
είναι του θεού αυτό το δώρο
είναι του θεού η προσφορά.
Απ όλα τα όντα ξεχωρίζει
ο άνθρωπος έχει τη λογική
ας σκεφτεί στ αλήθεια αν αξίζει
χωρίς αγάπη να ζει  η να μη ζει......

ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ

Τρεις ημέρες βροχή
κι ύστερα λιακάδα
Τρείς ημέρες συννεφιά
και μετά χιόνι
Τρεις ημέρες χειμώνας
και πάλι  καλοκαίρι.
Τρεις μέρες καταιγίδα
κι ύστερα ουράνιο τόξο.
Τρεις μέρες περιμένω.......
Πως θα περάσουν  τρεις ΑΙΩΝΕΣ.

ΙΔΙΑ ΟΛΑ

Ιδιο μοτίβο η σιωπή
Ο αγέρας ίδιος που φυσάει
ίδια ημέρα ίδια η αυγή
ίδια η νύχτα που αγρυπνάει.

Ίδια η ζωή που ανασαίνει
ίδια η φύση που γεννάει
κι ο θάνατος που περιμένει
Κι ο άδειος χρόνος που γερνάει.

ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Ψυχούλα μου αγνή
λουλούδι μου ανθισμένο
σαν βλέπεις μαραμένο
κάποια στιγμή τη γη.
Γίνεται ο ήλιος βράδυ
σα θλιβερό σκοτάδι
που θέλει να ελευθερωθεί
με νέα χαραυγή.

Τα μάτια σου κοιτάζω
και μες στο φως διαβάζω
ό τι ωραίο κρύβουν
που δεν μπορούν να πουν
όμως τα μάτια εκείνα
σα δυό ανθισμένα κρίνα
τον κόσμο αγκαλιάζουν
κι όλους μας αγαπούν.

Πόση χαρά μου δίνει
η ομορφιά σου εκείνη
σπλάχνο μου ακριβό
μα άλλοτε σπαράζω
μες στη ψυχή και βγάζω
καυτό δάκρυ βουβό.

ΣΒΗΣΜΕΝΑ ΦΩΤΑ

Έλα και πες μου που θα μείνω
αφού είν η πόρτα σου κλειστή
μπροστά της την ψυχή μου αφήνω
γιατί νεκρό είναι το κορμί.

Φυσά αγέρας και χιονίζει
το κρύο είναι τσουχτερό.
Η νύχτα μόνη με φοβίζει
και συ χαμένος στο καιρό.

Ήρθα απρόσκλητη το ξέρω
με βήματα τόσο δειλά.
Είπα πως ίσως καταφέρω
έστω και λίγα όχι πολλά.

Σβησμένα βρήκα όμως τα φώτα
και συ δεν ήσουν πουθενά.
Όνειρο ήταν όπως πρώτα
που το φαντάστηκα ξανά.

ΔΕΚΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Δέκα στρατιώτες
άγουρα παιδιά
στου πολέμου πάνε
μέσα στη φωτιά.
Τους ξεπροβοδάνε
οι μάνες με καημό
και τους εύχονται όλες
καλόν γυρισμό.
Δέκα στρατιώτες
άγουρα παιδιά
γι άλλους πολεμάνε
μέσα στη φωτιά.
Έξω απ την πατρίδα
σε τόπους μακρινούς
κι ενώ πολεμάνε
δεν ξέρουνε για ποιους.
Δέκα στρατιώτες
άγουρα παιδιά
κι όμως τις ζωές τους
δέν ορίζουν ποια.
Άφησαν πατέρα
μάνα κι αδερφές
όνειρα κι ελπίδες
αγάπες τους κρυφές.
Δέκα στρατιώτες
άγουρα παιδιά
μέσα στου πολέμου
πήγαν τη φωτιά..
Άλλοι αποφασίσαν
τη μοίρα τους αυτή
δεν τους εξηγήσαν
το πως και το γιατί.
Δέκα στρατιώτες
άγουρα παιδιά
ίσως δε γυρίσουν
απ την ξενιτιά.
Θα τους κλαιν οι μάνες
και οι συγγενείς
που είναι θαμμένοι
δε θα βρει κανείς.
Δέκα στρατιώτες
άγουρα παιδιά
χάσανε τα νιάτα
μέσα στη φωτιά.
Στου πόλεμου τη μπόρα
και το χαλασμό
για των ανευθύνων
τον παραλογισμό.

ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ

Έστειλα το βλέμμα μου
μακρυά στους ορίζοντες
στον απέραντο ουρανό
στα λαμπερά αστέρια.
Δεν πρόσεξα εκείνο
το μικρό αστεράκι
που δειλά δειλά έλαμπε
πίσω από τις λαμπερές σκιές.
Κι όμως έκρυβε τόσο φως .
Έτσι ξαφνικά το ανακάλυψα.
Κάποιος το φόβισε
κάποιος το τρόμαξε
κρύφτηκε ζάρωσε
σε μια συννεφιασμένη ανατολή.
Προσπαθώντας μάταια να βρει
Ένα δρόμο να μεσουρανήσει.

ΑΝΟΙΞΗ

Άνοιξη μοιριόφυλλη
και ξαναγεννημένη
εύοσμη και πολύχρωμη
Άνοιξη ευλογημένη
Της νεκροφύσης έδιωξες.
μακρυά το μαρασμό
σαν τα ηλιοφυλήματα
τα μάγουλα σου βάφουν
όλη η γή πρασίνισε
στης γέννας το ρυθμό.

Ο ΔΡΟΜΟΣ

Το δρόμο τον μακρύ που έχω μπροστά μου
βαδίζω με μεγάλη προσοχή
παρέα μου και με τα όνειρα μου
που αλλάζουνε σε κάθε εποχή.

Της νιότης τα έχω αφήσει σε μιαν άκρη.
Εκείνα ήταν γεμάτα προσμονή.
από εκείνα κράτησα ένα δάκρυ
για μια αγάπη τόσο μακρινή.

Μα πάντα τη ζωή μας σημαδεύουν
χωρίς εκείνα η ζωή είναι πεζή.
Τον νου μας πάντοτε τον ταξιδεύουν
χωρίς αυτά ο άνθρωπος δεν ζει

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Η αιτία που ήρθα στη γη
είναι  για να δω την ομορφιά της.
Μα χονδρές σταγόνες απογοήτευσης
τρύπησαν την ψυχή μου.
Το ποδοβολητό της νιότης χάθηκε.
Οι πιο όμορφοι χάρτες
είναι χαραγμένοι στις ψυχές
των μικρών παιδιών.
Σ αυτούς τους χάρτες
ο κόσμος μοιάζει να μην έχει τέλος.
Κι όμως χωράει σ ένα βλέμμα.





Μικρός ονειρευόμουνα
τον κόσμο που θα ζήσω
μα όμως μπερδευόμουνα
πως θα τον κατοικίσω.