ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ

Όσο κι αν θέλεις να κρυφτείς
να κρύψεις όσο ποιο πολύ μπορείς
αυτά που σ έχουνε πληγώσει
μία σου λέξη αν θα πεις
ο απέναντι σου θα τα νοιώσει.

Δεν κρύβεται ποτέ η ψυχή
δεν προσποιείται δεν αλλάζει
πληγώνεται με μια ματιά
και κάθε πόνος την τρομάζει.

Μ ένα χαμόγελο ξεχνά
πληγώνεται με κάθε πίκρα
και όσος χρόνος κι αν περνά
όλο στα ίδια τριγυρνά
και κάποτε εκεί βουλιάζει.

Νύχτα που πέρασες κ απόψε
ξάγρυπνη μ άφησες και πάλι
πόσα δεν έφερες στον νου μου
τ ακούμπησες στο προσκεφάλι.

ΣΑΝ ΤΗ ΨΙΛΗ ΒΡΟΧΗ

Σαν τη ψιλή βροχή
η μοναξιά σε βρέχει
το πρόσωπο σου έχει σκεπάσει.
και ο χειμώνας δε λέει να περάσει.
Αργά το καλοκαίρι θα γυρίσει
κρύο  το σπίτι παγωμένη η βρύση.
Νεκρή φαίνεται γύρω η πλάση
Τ αγιόκλημα στον κήπο  έχει παγώσει
το τζάμι από μέσα έχει θολώσει.
Τα φύλλα απ τα κλαδιά
ο βοριάς έχει γυμνώσει.
Μουντό το σούρουπο σαν φτάνει
φοράει της νύχτας το καφτάνι
μαζί της το χορό της πιάνει
ώσπου ο ύπνος να έρθει λυτρωτής σου
με όνειρα γλυκά κοιμήσου
πως αύριο δεν θα είναι η μοναξιά μαζί σου.

XRONE MAKRINE

Γύρισε χρόνε μακρινέ
χρόνια αξέχαστα παλιά
δεν θα ξεχάσουμε ποτέ
τα νιάτα την ανεμελιά.

Πόλεμοι πίνες και χαμός
πλημμύρισαν όλη τη γη
μεγάλος ο ξεσηκωμός
μεγάλη είναι και η οργή

Ρωτούνε τα  μικρά παιδιά
ποιος είναι ο λόγος  το γιατί
ο φόβος μέσα στη καρδιά
και στη ψυχή έχει απλωθεί.

Η ελπίδα έχει πια χαθεί
το μέλλον άγνωστο είναι πια
τρομάζουν τα μικρά παιδιά
άραγε λύση θα βρεθεί/

Δίχως ελπίδα προσμονή
δεν βλέπουμε ούτε ένα φως
χάσαμε την υπομονή
αβάσταχτος καημός κρυφός.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Τραγούδησε ένα τραγούδι της ψυχής
που να έχει μέσα τη χαρά μα και τη λύπη
πες και τα λόγια από καρδιάς μιας προσευχής
είναι το νόημα της ζωής όπου μας λείπει.

Ψυχές που ζούνε μέσα στο σκοτάδι
χάσαν το δρόμο και δεν ξέρουν που να πάνε
ζούνε μονάχες κ έρημες το βράδι
κλειστά παράθυρα και πόρτες τις φυλάνε.

Είναι αυτές που χτήσαν τοίχους στις αυλές
κανείς να μην τους βλέπει ούτε να τις ακούει
μόνο τις νύχτες ακούνε άγνωστες φωνές
δίχως ένα χέρι την εξώπορτα να κρούει.

Δεν θα ανοίξουν ούτε και το δειλινό
φυλακισμένες πίσω απ τα υψωμένα τοίχοι
παράθυρο αν άνοιγαν στον ουρανό
δεν  θα είχε η ζωή τους αποτύχει

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Την καρδιά μου θέλω να ρωτήσω
τι καιρός μου μένει για να ζήσω
κι η καρδιά μου λέει φεύγω γέρο
μα που πάω μήτε ξέρω.

Πόσα χρόνια σου δουλεύω γέρο
άλλο δε μπορώ να υποφέρω.
Μέρα νύχτα στις χαρές στις λύπες
κάτσε λίγο βρε καρδιά δεν είπες

Ήρθε η ώρα γέρο για να φύγω
πάω να ξεκουραστώ για λίγο.
Μα στη γη για πες μου αν γυρίσω
πως ξανά εγώ θα σε γνωρίσω,\

Με λουλούδια σε σταυρό γραμμένο
κει καρδούλα μου θα σε προσμένω.
Μην 'αργήσεις όμως και σαπίσω
και ξανά στο κόσμο δε γυρίσω.

Γι άσου γέρο για χαρά σου
χαιρετώ σε η καρδιά σου
κι αν σου λέω για χαρά σου
όπου πας θάμαι κοντά σου.

ΧΑΜΕΝΗ ΝΙΟΤΗ

Ω χαμένη μου νιότη δε βρίσκω
λόγια άλλα για σένα να πω
παρά μόνο θλιμμένο σκοπό
σιγανά καθώς θ αποθνήσκω

Πως διαβαίνεις με τόση βιασύνη
πριν προφτάσω τα μάτια ν .ανοίξω
την αυγή μια ματιά να τη ρίξω
φτάνει η νύχτα και μου τα κλείνει.

Όλοι οι μήνες οι μέρες οι χρόνοι
μαζεμένοι σε μία στιγμή
σαν να βγαίνουν μπροστά σε σκηνή
μας πλανεύουν και μένουμε μόνοι

Ω ζωή είσαι ,ωραία μα λίγη
ο χορός σου πολύ δε διαρκεί
η ψυχή ειν ,ακόμη παιδική
απ το γέρικο σώμα σαν φύγει.

ΚΛΕΙΔΑΡΓΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Μάτια φτιαγμένα για λοξές ματιές
και σκιερά ξέφωτα.
Δάκρυα  που λαμπυρίζουν σαν ηλιαχτίδες
και χάνονται σαν υγρός αέρας
γεμίζουν με υγρή ομίχλη.
Η ψυχή μια θάλασσα από άγρια κύματα.,
Η λογική πυρπολημένη από χίλιες σκέψεις.
Μια αγάπη πλαστογραφημένη
κυκλοφορεί στις βιτρίνες της ζωής.
Τα στόρια του νου άνοιξαν ελαφρά.
Οι σκέψεις ξεπόρτισαν πως να τις μαζέψεις.
Όσα κομμάτια κι αν γίνει η καρδιά
η ζωή δεν θα τα συναρμολογίσει.
Η ψυχή μένε έρημη όταν η περηφάνια
μπλοκάρει τον δρόμο.
Τότε τα μάτια τρεμοπαίζουν
Τα χείλη βγάζουν μια ξεθωριασμένη κραυγή.
Τίποτα πιο θλιβερό από το να περάσουμε
μονάχοι πλάι από την ευτυχία
Δεν υπάρχουν κλειδαριές ασφαλείας
στα αισθήματα.