ΜΝΗΜΕΣ.

Σε γύρευα μα χάθηκες
χωρίς ένα σημάδι.
Νοστάλγησα τα μάτια σου
το τρυφερό σου χάδι.
Το γέλιο σου το όμορφο
την απαλή φωνή σου
το ξέρω όμως πως έφυγα
για πάντα απ τη ζωή σου.
Θα ήθελα να μέναμε
όπως σου είπα φίλοι
αφού η μοίρα θέλησε
ένα πρωί τ Απρίλη
να σ ανταμώσω ξαφνικά
μετά από τόσα χρόνια,
εσύ με κάτασπρα μαλλιά.
και γώ με λίγα χιόνια.

ΜΝΗΜΕΣ.

Σε γύρευα μα χάθηκες
χωρίς ένα σημάδι.
Νοστάλγησα τα μάτια σου
το τρυφερό σου χάδι.
Το γέλιο σου το όμορφο
την απαλή φωνή σου
το ξέρω όμως πως έφυγα
για πάντα απ τη ζωή σου.
Θα ήθελα να μείνουμε
όπως σου είπα φίλοι,
αφού η μοίρα θέλησε
ένα πρωί τ Απρίλη
να σ ανταμώσω  ξαφνικά
μετά από τόσα χρόνια
εσύ με κάτασπρα μαλλιά
και γώ με λίγα χιόνια.

ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ.

Ήταν ένα όνειρο που έφυγε μονάχο.
ήρθε το κύμα της ζωής το δυνατό
που το παρέσυρε και τόριξε σε βράχο
το πήρε η θάλασσα μαζί της στο βυθό.

Στο πέλαγος σκόρπισαν τα κομμάτια
ήταν μια νύχτα με αστροφεγγιά
έσβησαν της ζωής τα σκαλοπάτια
κι απλώθηκε τριγύρω ερημιά.

ΚΑΤΙ

Εγώ δεν έχω να σου πω τίποτα άλλο
μονάχα κάτι κρύβω μέσα στη καρδιά
το μυστικό μου το βαθύ και το μεγάλο
μα πως μπορώ να σου το κρύψω άλλο πια.
Είναι ολοφάνερο αλήθεια δεν το βλέπεις
τα μάτια μου το μαρτυρούν
είναι διάφανα εκείνα σαν καθρέφτης
ίσως τα χείλη βρουν το θάρρος να στο πουν.

O ΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μη φύγεις απόψε
που σ έχω ανάγκη
μη φύγεις απόψε
μείνε εδώ.
Κρυφέ λογισμέ μου
ο ίσκιος σου μου φτάνει
εκεί να κουρνιάζω
εκεί να κρυφτώ.

ΤΟ ΑΝΕΜΟΒΟΡΙ.

Τ ανεμοβόρι της ζωής σε έφερε μπροστά μου
κι εγώ χαμένος στέκομαι μπροστά στο σταυροδρόμι.
Αναποφάσηστος δειλός  ποιόν δρόμο ν ακολουθήσω
να προχωρήσω στη ζωή η πίσω να γυρίσω.

Είναι η γλώσσα της σιωπής καλύτερη απ τα μάτια
γιατί εκείνα δεν μπορούν καθόλου να κρυφτούν.
Μιλούνε από μόνα τους για της καρδιάς τα πάθια
και όλα της τα μυστικά μπορούν να προδοθούν.

Μα δεν σου το φανέρωσα εκείνο το μυστικό.
Αν κι όλα φώναζαν γι αυτό το χρυσωμένο δείλι.
Κι  αν πονεμένο μ άφηνε και μελαγχολικό
το έκρυψα μέσα στη ψυχή και σφράγισα τα χείλη.

Γι άλλα λοιπόν μιλήσαμε γλυκιά μου ώρα πολύ.
Φοβόμουνα και δείλιαζα μην τάχα σε λυπήσω/
Μου έφτανε που είμαστε κοντά  τόσο πολύ
δεν ήθελα μονάχος μου τ όνειρο να σκορπίσω.

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Τα όνειρά μου έχει πάρει
ένα ολόγιομο Φεγγάρι
τα έχει στολίσει με αστέρια
κι ΄εχω μείνει μ άδεια χέρια

Στον ουρανό ψηλά κοιτάζω
βλέπω δυο άστρα τ αγκαλιάζω
είναι τα μάτια σου καλή μου
που φέγγουν μέσα στη ψυχή μου.

Μια χάρη Θεέ μου σου ζητάω
κάνε αυτή που αγαπάω
μακρυά μου αν πρέπει για να ζήσει
ποτέ της μη με λησμονήσει.