Πέρασες σαν βροχούλα της άνοιξης
που δροσίζει το χώμα.
Πέρασες σαν ήλιος θαμπός
που τον κρύβουν τα σύννεφα.
Πέρασες σαν αστραπή
που φωτίζει το σκοτάδι.
Πέρασες σαν άνεμος
που σκορπίζει τα φύλλα του φθινοπώρου.
Πέρασες σαν πουλί
που χάθηκε στον ορίζοντα.
Πέρασες σαν ίσκιος
στο λιοπύρι του καλοκαιριού.
Το πέρασμα σου
ήταν τόσο λίγο
που σιγά σιγά ξεχάστηκες.
Τι ήσουν από όλα αυτα΄΄
Ίσως ΄ησουν κάτι
που θα ήθελα να διαρκούσε.
Ίσως ήσουν κάτι
που θα ήθελα να ήσουν.
Πίσω από τις κουρτίνες των ματιών μου
κοιτάζω τον δρόμο της σιωπής
είναι έρημος και μακρής.
που δροσίζει το χώμα.
Πέρασες σαν ήλιος θαμπός
που τον κρύβουν τα σύννεφα.
Πέρασες σαν αστραπή
που φωτίζει το σκοτάδι.
Πέρασες σαν άνεμος
που σκορπίζει τα φύλλα του φθινοπώρου.
Πέρασες σαν πουλί
που χάθηκε στον ορίζοντα.
Πέρασες σαν ίσκιος
στο λιοπύρι του καλοκαιριού.
Το πέρασμα σου
ήταν τόσο λίγο
που σιγά σιγά ξεχάστηκες.
Τι ήσουν από όλα αυτα΄΄
Ίσως ΄ησουν κάτι
που θα ήθελα να διαρκούσε.
Ίσως ήσουν κάτι
που θα ήθελα να ήσουν.
Πίσω από τις κουρτίνες των ματιών μου
κοιτάζω τον δρόμο της σιωπής
είναι έρημος και μακρής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου