ENΑ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙ

Απόκαμα να καρτερώ
τη νύχτα ένα πεφταστέρι.
Κοιτώ ψηλά τον ουρανό
που είναι αστροντυμμένος.
Κάνω ευχή και προσπαθώ
μέσα μου να εξηγήσω
του ονείρου το προσπέρασμα
της μοίρας το γραφτό.
Τον Άνεμο αφουγκράζομαι
τα ψιθυρίσματα του
που μου μιλούν γι ατέλιωτες
χαμένες διαδρομές
και για κρυφοσκιρτήματα
σε άδολες νεανικές καρδιές.
Μα και στα ηλιοβασιλέματα
ονείρατα ανθήσαν
που χάθηκαν στη μπόρα μιας βροχής.
Μάταιη είναι η προσμονή
για ένα πεφταστέρι εκπλήρωση ευχής.
Οι σκέψεις όλες γίνονται
ανάμνηση θολή
αφού η δύση είναι εμπρός
και πίσω η ανατολή.