πάνω απ τ αφρισμένα κύματα
Τα πλοία φεύγουν
για ταξίδια μακρινά
Κόβουν οι άνθρωποι
απ τη στεριά τα νήματα
κι απ όλους κάποιος
.πίσω δε γυρνά.
Σε ένα πλοίο
ήσουν μέσα και εσύ.
Πήρες μαζί σου
ότι είχε απομείνει
Έκοψες μόνος της αγάπης τη κλωστή
και από ένα όνειρο
που τώρα αργοσβήνει
Και γω σαν γλάρος
από μακριά σ ακολουθώ
βουτάω μέσα στα νερά τα παγωμένα
να σβήσω μέσα.τον καημό μου προσπαθώ
για να ξεχάσω ότι έμεινε από σένα.
Σμίγω τα δάκρυα
με τ αφρισμένα κύμα
τα παίρνει η θάλασσα
μακριά και τα σκορπά
Όμως σε σένα δε θα φτάσουν κι είναι κρίμα
γιατί σ αγάπησα τόσο μα τόσο δυνατά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου