ΜΗ ΘΥΜΑΣΑΙ

Μη θυμάσαι τα χρόνια εκείνα
και τις όμορφες τότε στιγμές
είχες ρόδα στον κήπο και κρίνα
είχες δάφνες και αμυγδαλιές.

Τώρα τίποτα δεν έχει μείνει
απ του κήπου σου την ομορφιά
μας τα παίρνει η ζωή ότι δίνει
και ασπρίζει τα μαύρα μαλλιά.

Μια ανάμνηση μένει μονάχα
συντροφιά στη κρυφή μοναξιά
που μας κάνει να νοιώθουμε τάχα
μια ψευδαίσθηση νιότης ξανά.

Μη θυμάσαι τα χρόνια εκείνα
και εκείνες της νιότης στιγμές
από κει που είχες μείνει ξεκίνα
θαύρεις άλλες στο δρόμο χαρές.

Κι αν τα μαύρα μαλλιά σου ασπρίσαν
στον καθρέφτη αν φανήκαν ρυτίδες
είναι σημάδια που τα χρόνια αφήσαν
στη ζωή από τόσα που είδες.

Χαμογέλα λοιπόν μη λυπάσαι
κι ότι φέρει η ζωή να δεχθείς
με χαρά όλα να τα θυμάσαι
γιατί ζεις για να τα θυμηθείς.