ΣΑΝ ΠΟΥΛΙΑ

Έρχονται οι ιδέες σαν πουλιά και μας κυκλώνουν
σαν φτερουγίζουν στο μυαλό μας σιωπηλά.
Ο κόσμος είναι μια σκιά κι αυτές θολώνουν
πως να διαβάσουνε τα μυστικά.

Πως το ποτάμι το βαθύ να το περάσεις
πως να μαντέψεις τα σκοτάδια της ψυχής
χρειάζεται θάρρος να διαβείς τις αποστάσεις
που σου χαράζουν την πορεία της ζωής.

Βάρκα χωρίς πανιά στο πέλαγο ανοιγμένη
έτσι αψήφιστα την πήρα τη ζωή μου
μες τη βοή του χρόνου κουφή ήταν η καημένη
τώρα στεριά δε βλέπω πια αλί μου

σύννεφα μαύρα βλέπω πάνω θεέ μου
μια μολυβένια σκέπη σκέπασε τη δύση
τρελό χορό σαν τον Δερβίση
χόρευα ανέμελα τι λάθος θεέ μου