ENA ANTIO

Ένα μπουμπούκι ήσουνα
 σιγά σιγά τα πέταλά σου άνοιγες.
Ένα πουλάκι ήσουνα μικρό
σιγά άνοιγες τα φτερά σου
Ξένοιαστο κοίταζες τη ζωή
και κείνη σε χαμογελούσε.
Στα όνειρά σου έβλεπες
Νεράιδες  και αγγέλους
Άγγελος ήσουνα και συ μικρός
ζούσες μες στους ανθρώπους.
Σ αγάπησαν οι Άγγελοι
σε πήρανε κοντά τους
και κει ψηλά χαρούμενο
να ζεις ευτυχισμένο.
χωρίς τις λύπες της ζωής
που οι άνθρωποι βιώνουν
.Νάνε   το χώμα σου ελαφρύ
μικρό μου που σε σκεπάζει.