Τους κάμπους τα λουλούδια
τα τραγούδησε η ψυχή μου για σένα.
Είσαι η πυγή της ζωής μου
η δύναμη που με κρατάει όρθια.
Το όνειρο που δεν θα πιάσω ποτέ
μα που κουρνιάζω στις άκρες του.
Είσαι το φως στη σκοτεινή νύχτα μου
η ανάσα μου στο πνιγηρό αδιέξοδο.
Η ψευδαίσθηση στην απελπισία μου.
Η άνοιξη στο καταχείμωνο
Είσαι το νόημα της ύπαρξής μου
Πες μου όμως γιατί χάθηκες
μ άφησες μόνη μου με τήν ψυχή σου
μέσα στις χούφτες μου.
τα τραγούδησε η ψυχή μου για σένα.
Είσαι η πυγή της ζωής μου
η δύναμη που με κρατάει όρθια.
Το όνειρο που δεν θα πιάσω ποτέ
μα που κουρνιάζω στις άκρες του.
Είσαι το φως στη σκοτεινή νύχτα μου
η ανάσα μου στο πνιγηρό αδιέξοδο.
Η ψευδαίσθηση στην απελπισία μου.
Η άνοιξη στο καταχείμωνο
Είσαι το νόημα της ύπαρξής μου
Πες μου όμως γιατί χάθηκες
μ άφησες μόνη μου με τήν ψυχή σου
μέσα στις χούφτες μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου