ΟΚΤΩΒΡΗΣ

Τα χρυσάνθεμα ξεφύλλισαν
βιαστικά τη λύπη
Γέμισαν τα βάζα της ψυχής μου.
Σπατάλη ευτυχίας φλυαρία χαράς
Κάποιες φορές νοιώθω
την ανάσα του Θεού στο μάγουλο μου.
Πάντα κουβαλώ
τα υλικά του ονείρου.
Πετώ την ψυχή μου σαν τον χαρταετό
και κείνη κάνει κόντρες με τους γλάρους.
Ένα καράβι δεμένο συνεχώς
δεν κινδυνεύει να πνιγεί
χάνει όμως τα όμορφα ταξίδια.
Και γω ταξιδεύω νοερά
στις ανθισμένες Μανόλιες
του παραδείσου.