Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Το ξέρω πως με αγαπάς
και νοιάζεσαι για μένα
μα εγώ πληγώνομαι πολύ
για τα δικά σου βάσανα
που είναι στοιβαγμένα

Να στ απαλύνω δε μπορώ
τον τρόπο δεν τον έχω.
μα κάνω γιε μου ότι μπορώ
βάρος σου να μη γίνομαι
την έγνοια σου πάντα έχω.

Κι αν αρμενίζεις σκεφτικός
μες στα προβλήματα σου
κι άν βλέπω πάντα αγέλαστα
πικρά τα δυο σου χείλη
κάνω τον κλόουν διαρκώς
για να μη δεις το δάκρυ μου
που στάζει στο μαντήλι

Ας όψονται οι αίτιοι
που κούρσεψαν τα νιάτα
και τη ζωή τους ρήμαξαν
το μέλλον τους άρπαξαν.
και σαν απόδημα πουλιά
θα γίνουνε φευγάτα
κι άδεια θα μείνει κι έρημη
της μάνας η αγκαλιά.

Σε ξένους τόπους φεύγουνε
την τύχη τος να βρούνε
αυτή που τους εστέρισε
η δικιά τους η πατρίδα
θάναι βαρύ το τίμημα
πίσω αν δεν γυρνούνε
γιατί γονιούς αφήνουνε
γέρους χωρίς φροντίδα.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου