ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι΄
έκρυψα την ψυχή μου
κάτω από τον ίσκιο
μιας ανθισμένης πικροδάφνης.
Μόνο την ομορφιά σου
έμαθα να αναγνωρίζω.
Το σκοτεινό σου πρόσωπο
πως  να το ψηλαφίσει η ψυχή μου.
Τη μουσική της σιωπής σου
έμαθα να ακούω.
Η αγάπη όταν γίνεται κραυγή τρομάζει.
Η ερημιά δεν δίνει ποτέ πληροφορίες
για όσους αγάπησες.
Όσοι έγειραν ξεχάστηκαν
πάνω στα όνειρα τους.
Η μοίρα έλιωσε μέσα στις χούφτες της
τις αφύλαχτες ψυχές τους.
Αλίμονο σε κείνους
που κλείνουν τις χαραμάδες της ψυχής τους
να μην ξεφύγει απ έξω ο καπνός.