ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ

Έχω λουλούδια στην αυλή
και ένα άσπρο γιασεμί
στο παραθύρι πάνω.
Στη πόρτα μ άφησες βουβή
μου έδωσες ένα γλυκό φιλί
τίποτα παραπάνω.
Έφυγες έτσι ξαφνικά
μέσα στου δρόμου τα στενά
έχασα τη μορφή σου.
Απρίλης ήτανε θαρρώ
πέρασε χρόνος κι απορώ
δεν νιάστηκες θυμήσου.
Ξανάνοιξε το γιασεμί
και μοσχοβόλησε η αυλή
λουλούδιασε ο κήπος
κι αν ήρθε η άνοιξη  ξανά
εμένα η καρδιά πονά
κι όλο ελπίζω μήπως
σε δω μπροστά μου ξαφνικά
και θάναι πάλι μαγικά
φαντάζομαι κι ελπίζω.
Κι άλλες φορές αδιαφορώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ
λέω πως δεν αξίζει
μα είναι δύσκολο πολύ
αυτό το άσπρο γιασεμί
πάντα θα μου θυμίζει
εκείνο το στερνό φιλί
μπροστά στη πόρτα στην αυλή
κάθε άνοιξη κι Απρίλη.