ΛΙΑΚΑΔΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Χάθηκαν οι λιακάδες των ονείρων.
Τώρα στη ν ψυχή μου σκοτάδια
πλέκουν δαχτυλίδια οι σιωπές.
Φοβάμαι τη σκιά της ερημιάς.
Μάζεψα πετράδια από τις ακρογιαλιές
της φουρτουνιασμένης ψυχής μου
Ένα πολύχρωμο κομπολογάκι
από αναστεναγμούς που μου χάρισε η ζωή.
Και γώ το παίζω αθέλητα.
Ψυχή μου μένεις κρυμμένη
βγες στο ξέφωτο βγες στο φως.
Μην μπαινοβγαίνεις στα σκοτάδια
βρες τη χαμένη φωνή σου.
Κάνε συλλαβή τη σκέψη σου.
Οι σκέψεις είναι δωρεάν.δεν στοιχίζουν.
Δεν χρειάζονται μολύβι να γράψεις
Τα γράμματα είναι μαύρα
και συ δεν το μπορείς το σκοτάδι.