ΚΑΠΟΤΕ

Θυμάσαι που σ αντάμωσα
μια μέρα στη πλατεία
μετά από τόσο χωρισμό
χωρίς κανένα νέο'
Με κοίταζες με μια ματιά
γεμάτη σημασία
και γω εκείνη τη στιγμή
έπαψα ν αναπνέω.

Δεν ήξερα τι ένιωθες
θλίψη χαρά η πόνο
τα μάτια μου βουρκώσανε
εκείνη τη στιγμή
θάθελα τώρα να σου πω
αγάπη ένιωσα μόνο
και μάθε το έστω κι αργά
πάντα θα σ αγαπώ.

Να ξέρεις πως ποτέ εγώ
δεν σ έχω ξεπεράσει
Ζω με τις αναμνήσεις μου
εκείνες τις παλιές.
Τι κι αν επέρασε ο καιρός
και έχω πια γεράσει
πάντα θα είναι όμορφες
συντρόφισσες γλυκιές.

Ένα πικρό χαμόγελο
μονάχα θα προδίδει
αυτό που έχω στη καρδιά
πολύ καλά κρυμμένο
είναι σαν ένα κάρβουνο
όπου ποτέ δε σβήνει
και που ως το τέλος της ζωής
θα μένει άναμμένο.