H ΣΙΩΠΗ

Μετράω τις μέρες τις βδομάδες τους μήνες.
Κάθε βράδυ αφουγκράζομαι το τηλέφωνο
μήπως το μήνυμα κάποιας ελπίδας ακούσω
μήπως ακούσω τη φωνή σου.
Μαραμένα λουλούδια στο τραπέζι της ψυχής μου.
κενό εγκατάλειψης σε κάτι που ποτέ δεν είχα.
Κι όμως πόνεσε και η ψευδαίσθηση.
η καρδιά μου τα κάνει όλα αληθινά
για να παίρνει κουράγιο να ζει με το όνειρο.
Από το τίποτα στο κάτι.
Ή αλήθεια πονάει  την προσπερνάμε.
δεν θέλουμε να τη δούμε
σκουντουφλάμε πάνω της με το βλέμμα στραμμένο αλλού.
Νάξερα τι σκέφτεσαι στη φυλακή της σιωπής σου.
Αυτή που διάλεξες μόνος σου.
Αφήνοντας έξω ρημαγμένα όνειρα αλήθειες ψεύτικες.
Και μια αγάπη να τριγυρνά χωρίς στέγη
ξυπόλητη και πληγωμένη
στους βρεγμένους δρόμους της ψυχής.
από δάκρυα που δεν θα δεις ποτέ.
Σε ρωτώ γιατί΄'
Ποια σιωπή δίνει απαντήσεις.