Ω χαμένη μου νιότη δε βρίσκωλόγια άλλα για σένα να πω.
παρά μόνο θλιμμένο σκοπό
σιγανά καθώς θ αποθνήσκω.
Πως διαβαίνεις με τόση βιασύνη
πριν προφτάσω τα μάτια ν ανοίξω
την αυγή μια ματιά να τη ρίξω
φτάνει η νύχτα και μου τα κλείνει.
Όλοι οι μήνες οι μέρες οι χρόνοι
μαζεμένοι σε μία στιγμή
σαν να βγαίνουν μπροστά σε σκηνή
μας πλανεύουν και μένουμε μόνοι.
Ω ζωή είσαι ωραία μα λίγη.
ο χορός σου πολύ δε κρατεί
η ψυχή σου είναι ακόμη παιδική
απ το γέρικο σώμα κι αν φύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου