Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

ΧΑΜΕΝΗ ΜΟΥ ΝΙΩΤΗ

Ω χαμένη μου νιότη δε βρίσκω
λόγια άλλα για σένα να πω.
παρά μόνο θλιμμένο σκοπό
σιγανά καθώς θ αποθνήσκω.

Πως διαβαίνεις με τόση βιασύνη
πριν προφτάσω τα μάτια ν ανοίξω
την αυγή μια ματιά να τη ρίξω
φτάνει η νύχτα και μου τα κλείνει.

Όλοι οι μήνες  οι μέρες οι χρόνοι
μαζεμένοι σε μία στιγμή
σαν να βγαίνουν μπροστά σε σκηνή
μας πλανεύουν και μένουμε μόνοι.

Ω ζωή είσαι ωραία μα λίγη.
ο χορός σου πολύ δε κρατεί
η ψυχή σου είναι ακόμη παιδική
απ το γέρικο σώμα κι αν φύγει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου