MIA AXTIΔΑ.

Του ήλιου μια αχτίδα τώρα.
μπαίνει βαθιά μες στη καρδιά
διώχνει τα σύννεφα τη μπόρα
γίνεται μέρα η βραδιά.

Και χίλια δυο λουλούδια ανθίζουν
στο περιβόλι της ψυχής
το άρωμά τους το σκορπίζουν
μέχρι τα πέρατα της γης.

Πόσα πουλιά δεν κελαηδούνε
μέσα μου κάθε πρωινό
Τη μελωδία που σκορπούνε
φτάνει μέχρι τον ουρανό..

Και το Φεγγάρι σαν φωτίζει
ρίχνει το φως του σιωπηλά
θέλει κι αυτό να μου θυμίζει
πως είναι όλα τόσο απλά,