ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Ψυχούλα μου αγνή
λουλούδι μου ανθισμένο
σαν βλέπεις μαραμένο
κάποια στιγμή τη γη.
Γίνεται ο ήλιος βράδυ
σα θλιβερό σκοτάδι
που θέλει να ελευθερωθεί
με νέα χαραυγή.

Τα μάτια σου κοιτάζω
και μες στο φως διαβάζω
ό τι ωραίο κρύβουν
που δεν μπορούν να πουν
όμως τα μάτια εκείνα
σα δυό ανθισμένα κρίνα
τον κόσμο αγκαλιάζουν
κι όλους μας αγαπούν.

Πόση χαρά μου δίνει
η ομορφιά σου εκείνη
σπλάχνο μου ακριβό
μα άλλοτε σπαράζω
μες στη ψυχή και βγάζω
καυτό δάκρυ βουβό.