![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQrjDqvGs0YZLpmIvQV49DclU1TcqKRNtPxZWMNAICBkaa32Af0BF2Ys0J80SyTIPqtFeK8JI13iovZ-Nv0-w2pYKJXk2P7Ts-3EEWzJkA65vGmmZGGq-Fi8VoJEqAGyGOFU5TSyXtnjLz/s1600/images+(2).jpg)
κρατούσε στην παλάμη της νεκρές χρυσόμυγες.
Η βροχή έπεφτε σαν τρελή
κυνηγημένη απ τους κεραυνούς.
Η θάλασσα μανιασμένη
ξαλάφρωνε από τα κύματα
στέλνοντας τα στη ξηρά.
Ένα σμάρι πουλιά ταξίδευαν
χωρίς αστέρια μέσα στη νύχτα.
Τα όνειρα είναι σαν τα πουλιά
ταξιδεύουν και χάνονται το πρωί.
Η λύπη γύρισε για μια στιγμή
κοίταξε τον ουρανό
και γέλασε πικρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου