![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmy_Xbbwgzd0fvakNofMSLRAgovNeOMiB0GVb_n0C8VAgGcpoRckycqh9mQqVzcn1p-jpHzlyVh-JyGmcZS0Sw6kos5hQ1oIlBPbXd1utELd25hMn_nVg5z1K55mJ3k6AHZFsrVrK9sNMu/s1600/images+(1).jpg)
Μπερδεύτηκε στα κλώνια της λεύκας το φεγγάρι.
Χαμογελώντας άκουγε τα μυστικά της.
Τα ψιθύριζε στα σύννεφα
και κείνα είχαν τυλιχτεί στο λαιμό της νύχτας.
Χάσαν το δρόμο τους τ αστέρια.
έπεφταν σαν πουλιά
σβύναν στην απεραντοσύνη.
Δυο μάτια
φορτωμένα βροχή τα κοίταζαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου