ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ

Ένα πρωινό που κρύωνε τ αγιόκλημα
γέρνοντας στο περβάζι του παραθύρου
έφυγες με κείνα τα βιαστικά πουλιά.
Έφυγες είπε ένα αστέρι και κρύφτηκε
πίσω από το χρώμα του φεγγαριού.
Κρύωσαν τα όνειρα μου.
Ζάρωσαν σε μια γωνιά της ψυχής μου.
Ήταν και η σιωπή που απλώθηκε
στην άδεια κάμαρη.
Η καρδιά κρυμμένη σ ένα γυριστό κοχύλι.
Ένα αγκάθι από άγριο τριαντάφυλλο
την τρύπησε και τη μάτωσε.
Μια σταγόνα αίμα σαν δάκρυ έσταξε
στα φύλλα του γιασεμιού
Το αστέρι τρεμόσβηνε στα ματοτσίνορα τ ουρανού.
Σε περίμενα να φανείς στο γέρμα του ορίζοντα.