ΓΙΕ ΜΟΥ

Κοιτάζω τη φωτογραφία σου
που ήσουν μικρό παιδάκι
και δίπλα μία άλληνε
άνδρας ποια δυνατός.
Κι αναρωτιέμαι κι απορώ
Πως από μικρό πουλάκι
μεγάλωσες και έγινες
περήφανος Αετός.

Επέταξες και έφυγες
μέσα απ την αγκαλιά μου
και έκτισες μονάχος σου
δική σου άλλη φωλιά.
κι  ας πόναγα καμάρονα
γιατί άδειασε η φωλιά μου
κι ας άδειασε κι ερήμωσε
η δική μου αγκαλιά.

Το πέταγμα σου θα κοιτώ
και θα σε καμαρώνω
Μόνο που δε θα μπορώ εγώ
να σε ακολουθώ.
Μονάχα με το βλέμμα μου
κοντά σου θα τρυπώνω
ν ακούω την ανάσα σου
μες απ αυτή να ζω.