ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Πόση απόσταση χωρίζει εμάς τους δύο
και πόσα πράγματα ανάμεσα μας μπαίνουν
Γι αυτό τα χείλη μου σωπαίνουν
λένε μονάχα ένα για κι αντίο.

Κι είναι τα μάτια από τα δάκρυα νοτισμένα
και τα μαλλιά βρεγμένα απ τη βροχή
δάκρυα βροχή γίνανε ένα
μούσκεψε ως το βάθος η ψυχή.

Ποιόν να ρωτήσω ο καθείς σωπαίνει
Πως τις σκαρώνει η ζωή τις ιστορίες
και  πως νεκρές καμιά φορά τις ανασταίνει
ο νους μου έχει τόσες απορίες.

Απλώνω τα δυο χέρια μου να πιάσω
τις σκέψεις μου που φύγαν και σκορπίσαν
πάνω απ τους τάφους των ονείρων μου θρήνησαν
ας μπόραγα λιγάκι να ξεχάσω.