![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9KoAhvOw96KwwMT6xIrZd1ihDI_MLdCk1lyWgnAV4VEUOd-JMtG1zk33xE0iesHopwxuOEUU9A4ulJvopHIi5VUhB9J33W7JEsqkWz_vBXHBrfgNXLuy0qzmPalERztOfi7qAc8se9YJy/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg)
σε κείνο το απέραντο σκοτάδι
εκεί που δεν θα νιώθεις πλέον χάδι
ούτε αγάπης το θερμό φιλί.
Οι μέρες όσο πάνε λιγοστεύουν
κι ο χρόνος βιαστικός πάντα περνά
οι νύχτες την ψυχή σου σημαδεύουν
και δίχως όνειρα ο νους σου ξαγρυπνά
.Η φλόγα απ το καντήλι αναμμένη
θαμπή της νύχτας συντροφιά
σε μια ψυχή ποια κουρασμένη
φοβάται τ αναμμένα τα κεριά.
Καθώς το ξέρεις πως μια μέρα
θα φύγεις για ταξίδι μακρινό
τίποτα μόνιμο δεν μένει εδώ πέρα
ίσως μια νύχτα μία μέρα η πρωινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου