ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η άνοιξη δεν χάνει ποτέ τον δρόμο της.
Την άνοιξη τραγουδούν τ αηδόνια στις ακροποταμιές
κάτω από τις φυλλωσιές των δένδρων.
Άπλωσε τα πλοκάμια της η χαρά
ως την πόρτα τ ουρανού.
Στα μάτια σου κρέμονται δύο σταγόνες
από τη δροσιά του γιασεμιού.
Ξέφυγαν και κρεμάστηκαν
στα πυκνά βλέφαρα σου.
Τις νύχτες σαν κυλάει το Φεγγάρι
πάνω στα νερόκρινα του ποταμού
στα μάτια σου αρμενίζει σαν βαρκούλα η νοσταλγία΄
και γω πέρα από τα σύνορα της ψυχής μου
πέρα από τα σύνορα της λογικής μου
παίρνω την ανάσα σου
και ξεπλένω το πρόσωπο μου.
Θα κρυφτώ στις φτερούγες ενός πουλιού
που τραγουδάει γιατί ονειρεύεται.