ΠΟΙΟΙ ΨΙΘΥΡΟΙ

Θρόισε ο νους σαν φυλλωσιά
που ρίχτηκε πάνω της άγριος άνεμος.
Άκουγε στο αργυρό τάσι της σιωπής
να πέφτουν οι στιγμές.
Άκουγε τον ήχο τους
Κοίταζε την αστερόεσσα νύχτα
το αλάνθαστο χάος της.
Κι άλλες φορές άκουγε τον ήλιο ν ανεβαίνει
βουλιάζοντας στο κέντρο τ ουρανού.
με τις τσέπες του γεμάτες αινίγματα
Στέκεται στο ακίνητο σύμπαν
του περιστρεφόμενου κόσμου
Ποιοι ψίθυροι μας υπαγορεύουν.
τραυλίζοντας το μέλλον
η καθαρή αλήθεια είναι ανέφικτη
κάποιες φορές ανακατεμένη με λίγο ψέμα.
θωπεύει βελούδινα χρώματα
τριγύρω στον αέρα.