ΘΕΙΑ ΓΑΛΗΝΗ

Σαν κυπαρίσσι ερημικό
η σκέψη μου από ψιλά κοιτάζει
την ερημιά  π απλώνεται
στη γη και στους ανθρώπους΄΄
και στη τρισκότεινη νυχτιά
να κατεβεί διστάζει
Ξάφνου .φωτιά με πύρωσε
το πνεύμα το βουβό.
Μα ένα κύμα μ άρπαξε
και βγήκα στον αφρό.
Έτσι σαν πλοίο όρμισα
και πάλι προς τα μπρος
πριν να προλάβει άκριτα
με καταπιεί ο βυθός.
Και έτσι στο μακάριο
στο ρόδινο το φως
θεία γαλήνη με καλεί
ξανά να μείνω ορθός.