ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ

Πόσα θέλω να σου πω
μα δεν τολμώ ν ανοίξω τα χείλη
φράζει ένας κόμπος τον ήχο
και η φωνή μου πνίγεται
πριν ξεκινήσει να βγει.
Απλώς θεατής στο έργο της ζωής σου.
Δύσκολος ο δρόμος σου
και συ περπατάς περπατάς ασταμάτητα.
Και γω πονώ συνεχώς βλέποντάς σε
Πόσα εμπόδια προσπερνάς
με την κούραση ζωγραφισμένη
στο πρόσωπο σου.
Δεν έχω τρόπο να σε βοηθήσω
μόνο μερόνυχτα προσεύχομαι για σένα.
Φυλακίζω τα δάκρυα μου
κλείνοντας τα μάτια
για να μην τα δεις.
Κάποιες φορές ένα χαμόγελο
πάει να φωτίσει το πρόσωπο σου
μα μένει στα μισάνοιχτα χείλη.
Ο σταυρός σου βαρύς
πόσο θ αντέξεις ακόμη
Ρωτώ μα απάντηση δεν παίρνω.