![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7fQAPn8H_M4-yMD_5iswpyeSDiHmbIpk52uxS1zAMAsTPtyksKXJcaGeb-QnQ4uFP4O7orwoLmmvmAAWZu6jBxdosRcgHUuDsSM6QoZCIvF0A934waPj3pXiBQmyo-k7yvaRaO9aLzIzk/s1600/images+(4).jpg)
σε μια έρημη ακτή
έτσι ακούω την καρδιά μου
όταν μένει μοναχή.
Πως η ώρα να γεμίσουν
μες σε τόσην μοναξιά
πίσω οι μέρες να γυρίσουν
δεν υπάρχει ελπίδα πια.
Έτσι ο καιρός διαβαίνει
μες σε απολυτό κενό
κι η ψυχή μου διψασμένη
πίνει αμίλητο νερό.
Έξω τώρα ξημερώνει
κι άλλη μέρα θε να ρθει
μου το λέει ένα αηδόνι
που άρχισε να κελαιδεί..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου