ΞΕΝΙΤΙΑ

Το ξέρω πως η ξενιτιά
είναι Θεά πλανεύτρα
που ξεμυαλίζει τις καρδιές
τη μνήμη χαλαρώνει.
Μην αφεθείς στην πλάνη της
ξέρετο είναι ψεύτρα.

Κι όταν η νύχτα θ απλωθεί
και πέσει το σκοτάδι
εγώ στήν πόρτα μου μπροστά
πάντα θα σε προσμένω
μήπως στο μισοσκόταδο
φανεί κάποιο σημάδι
μία σκιά που θ άρχεται
από το πεπρωμένο.

Κι αν γελαστώ και δεν φανείς
και μάταια προσμένω
να ξέρεις την ελπίδα μου
ποτέ δεν θα τη χάσω.
Τη νύχτα με τη σκοτεινιά
κερί θάχω αναμμένο
κι όλο τη στράτα θα κοιτώ
και δέν θα σε ξεχάσω.