ΟΤΑΝ ΘΑΡΘΕΙΣ ΞΑΝΑ

Δίψασε το σύννεφο για νερό
κι η θάλασσα του στέλνει τους ατμούς της..
Θάθελα ποτέ  να μη δύει ο ήλιος
για να βλέπω το πρόσωπο σου.
Να σε κρατήσω παντοτινά
σαν ένα κλειστό κοχύλι.
Ακολουθώ το βλέμμα σου στην περιπλάνηση του
Όταν θάρθεις ξανά στα όνειρα μου
φόρεσε άσπρα σου πάνε καλύτερα.
Να έχει φως η νύχτα
για να αφήσω στη χούφτα σου
τη γύρη της ψυχής μου.
Η αύρα από τη ανάσα σου
να χαϊδέψει το πρόσωπο μου.
Στα φύλλα απ το χαμόγελο σου
να εναποθέσω τη θλίψη μου.
Στα όνειρα μου βλέπω
μέσα στα γαλάζια σου μάτια
που μοιάζουν σαν θάλασσες
να κολυμπούν κάτασπροι γλάροι..
Οταν κοιμούνται οι άνεμοι
κι όταν η νύχτα είναι ήρεμη
τότε μετρώ τους χτύπους της καρδιάς μου
Τότε θα ήθελα να κλείσω τα μάτια
και το Φεγγάρι να κοιτάζει τον ύπνο μου.
Και όλα αυτά.
σε μιά πυκνή σιωπή
που κρύβει τις μυστικές φωνές της ψυχής μου.
Η αγάπη γράφεται πάνω σ ένα χαμόγελο
και σβήνει σ ένα δάκρυ.