ΞΕΝΗΤΙΑ

Τις ώρες τούτες τις πικρές
του χωρισμού τις ώρες
είναι η ψυχή μου σαν κλαρί
που απ τον αγέρα σπάει
το δάκρυ απέμεινε στεγνό
δεν τρέχει δεν κυλάει.

Μόνο τα μάτια είναι αυτά
που χίλιους τρόπους έχουν
τον πόνο τους να δείξουνε
τη λύπη στη θωριά τους
τις ώρες τούτες τις πικρές
του χωρισμού τις ώρες
δεν θα μπορώ να κρατηθώ
να σφίξω την καρδιά μου.

Κι όταν θα φύγω από εδώ
και θα γυρίσω πίσω
από τα ξένα τα πικρά
και τα φαρμακωμένα
ένα κομμάτι της ψυχής
θε να το ακουμπήσω
σε σας παιδιά μου εγγόνια μου
πολυαγαπημένα.

Είναι πικρή η ξενιτιά
τόσοι τ ομολογήσαν
μα εγώ όπου την έζησα
τόσο καλά την ξέρω.
Αγαπημένα πρόσωπα
όσοι πίσω αφήσαν
υπέφεραν όπως και γω
τώρα θα υποφέρω.

Δεν βρίσκω λόγια για να πώ
και να τα περιγράψω
είναι η ζωή αφόρητη
ξένος μέσα στους ξένους
κι αν δάκρυα αναβλύζουνε
και μ έρχεται να κλάψω
είναι γι αυτούς που θα τους δω
σαν φεύγω πονεμένους.