ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΡΟ

Πως ν αλλάξω το σήμαντρο
της καμπάνας  εντός μου
να χτυπά πιο χαρούμενα
να χτυπά πιο αργά.
Για να κρύψω τον πόνο μου
που είναι μόνο δικός μου
αφού κανείς απ τους γύρω μου
δεν ακούει δε νογά

Σαν πουλί ολομόναχο
που κουρνιάζει σε μια άκρη
ξεκομμένο και έρημο
από τ άλλα πουλιά
Που μαζί ταξιδεύαμε
ως του κόσμου την άκρη
και μαζί ξανακτίζαμε
την καινούργια φωλιά.

Τώρα ανήμπορο έμεινε
τα φτερά του κοπήκαν
κάποιο χέρι του στέρησε
τη χαρά της ζωής.
Κάποια σφαίρα το χτύπησε
κάποια σκάγια το βρήκαν
και ανήμπορο έμεινε
δεν θα τόβρει κανείς.