NΥΦΑΔΕΣ ΑΠΟ ΧΙΟΝΙ

Κλαδιά σπασμένα
τα όνειρα της νιότης
σκορπίσανε σαν φύλλα καταγής.
Αγάπες που δεν έζησαν
πριν γεννηθούνε έσβησαν
στην άχνα μιας αυγής.
Χαθήκανε τα όνειρα
και πνίγηκαν
στης θάλασσας τα βάθη
μπόρες βοριάδες  χίμηξαν
κι ο δρόμος τους εχάθη.
Φτερούγισαν σαν τα πουλιά
στο κρώξιμο του Γκιόνη
και την ψυχή σκεπάσανε
νυφάδες από χιόνι.
Μα έρχεται παρηγοριά
κοντά σου να βρεθεί
τα περασμένα αναπολεί
για ,ότι έχει χαθεί.
Το ρόδινο αντιφέγγισμα
απλώθηκε σαν πέπλο
σε μια χλωμή αυγή
νεκρές σελίδες της ζωής
θανάτου είναι σιγή.